Koń pełnej krwi angielskiej

Od XII wieku zaczęto krzyżować klacze z orientalnymi ogierami arabskimi i berberyjskimi, aby zwiększyć szybkość w galopie. W 1700 roku użyto trzech ogierów w tym celu, a ich imiona wzięte były z krajów ich pochodzenia. Słynne ogiery to Darley Arabian - miał być arabem, Godolphin Barb - miał być koniem berberyjskim, Byerley Turk - miał być koniem z Turcji lecz tak naprawdę był koniem turkmeńskim.Konie te były przodkami koi achał-tekińskich i dokładnie nie dało się ustalić rodowodu ogierów.

Dużo się słyszy, że wszystkie konie pochodzą od trzech wymienionych ogierów. Ale to dotyczy tylko 80% populacji koni czystej krwi angielskiej. Wielkim znaczeniem w kierunku hodowli było założenie księgi stadnej koni pełnej krwi angielskiej w 1793 - General Stud Book. Konie które w niej figurują są założycielami rasy od 30 pokoleń.

Jedynym i najważniejszym kryterium doboru koni tej rasy jest ich szybkość, odporność i zdolność przystosowania się do różnych warunków środowiska.

Zalety koni pełnej krwi angielskiej były i będą cenione nie tylko na wyścigach. Ogiery tej rasy wywarły duży wpływ na prawie każdą europejską rasę koni gorącokrwistych.

Konie, które nie sprawdziły się na torze, ponieważ były za wolne są sprzedawane po niższych cenach i dobrze przeszkolone stają się dobrymi końmi rajdowymi.

Charakterystyka


Wysokość : 160-170 cm

Eksterier : Koń lekkiej budowy, wysokonożny  z suchymi nogami i głową

Maść : W przewadze gniada i ciemnogniada, lecz występują także konie o umaszczeniu karym, kasztanowatym i siwym.

Pochodzenie : Wielka Brytania

Ciekawostka : Konie te są hodowane głównie do wyścigów na krótkim dystansie. Osiągają prędkość ok. 70km/h. Używane są do uszlachetniania wielu ras gorącokrwistych.

 

Justyna Felgenau

foto. wikipedia.org

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie

Polecane